Söze Allah (c.c) diye başlamak haddime değil. Ama ben yine
Allah demek istiyorum bütün içimle. Allah.
Düşünüyorum beş harfli bir kelimeye bütün kainat nasıl sığar? Bu nasıl anlatılamayan,anlaşılamayan bir şeydir. Bu içine girdikçe kaybolduğumuz, hatırladıkça unuttuğumuz bir derya ki,tarifi yok.
Esmalarının gizemi zaten aşikar.Her birinde ruhumuzun ve bedenimizin şifası gizli. Her esması özellikle bir anlama gelirken, aslında bütün anlamları içinde barındırabiliyor.. Hepsi birbirinden farklı ama ALLAH ile hepsi birleşen.
Düşünün ki varlığı mutlak ve kesin olan bir yaratıcı var. Ondan başka yaratan olmadığına yemin ederim.Bütün güzellikleri en üstün şekilde kendinde toplamış. Bunları tasarrufla kullarına da vermiş. VEHHAB ismi ile her türlü nimeti kullarına bahşetmiş. Merhametlilerin en merhametlisi...
Her isminde binler şifanın gizlendiğini bilipte şifayı başka yerde aramak gibi bir gaflete düşeriz. GAFFAR esması yetişir.. Günahları,sevaba çevirir..
Yeri gelince ‘üç günlük dünya bu’ diye tarif edip,ölmeyecek gibi yaşarız. Böyle bitmeyen bir gurur,kibir. Her şeyi bilme edaları. Allah’ın ALİM ismi çarpar suratımıza tokat gibi. Bütün ilimlere ezeli ve ebedi sahip,ilminde sahibi.Her şeyi bilen...
Aslolan Allah, asıl izzet sahibi Allah’tır,iman ederiz. Kullarına da aziz olmayı nasip eden yine O’dur. MUİZ ismi ile muamele etmiştir. Aziz kıllar,izzet sahibi eder..
Yalnız biz kullar olarak nankörlükte yarıştığımız için değer bilmez,kibirleniriz. Vasıfları kendimiz edinmiş gibi,elimizden alınma ihtimalini düşünmeyiz. Takvadan başka üstünlüğün kabul edilmeyeceği Allah katını unutur,insanı hor görürüz. Allah’ın en güzel eseri, insanı. Birden MUZİL ismi çıkar karşımıza, zillete düşürür.
Bir ismi var ki hepsini içine almış. Ona örnek,tarif hiçbir şey işlemez. O isim ağızdan çıkınca, kalpte durmuyor yerinde. ALLAH diye feryat edesi geliyor. Bazen öyle an oluyor ki, dört duvar dünyanın cehennemi gibi geliyor. Gitmek istiyorsunuz adını bilmediğiniz alemlere. Sırf ALLAH diyerek.
İşte böyle 99 tane örnek verilirde, ben yapamam. Ne ilmim var, ne cesaretim. Bir eşyayı,bir insanı anlatabiliyorsunuz. Onu bir sürü sıfatla övebiliyorsunuz. Ama bazen öyle an geliyo ki Allah’ı övecek sıfat bulamıyorsunuz.Çünkü o bunları değil daha güzelini hakediyor. Lisan da yetmiyor ki. J
Ey merhameti çok olan Allah’ım, Gaffar esmasıyla affet,Muiz isminle aziz kıl,zillete düşürme bizleri. Dünya bir imtihan, Vehhab isminle yüzümüze bak. Diğer esmalarınla şifadan nasiplendir bizi. Ruhumuzu hasta etme. Yoluna düşür Ya Rabb! Gönlümüzde en güzel yere sen gir. Şah damarımızdan yakınsın,kalplerimizi de al..
Seni çok seviyoruz. Hatalarımızda olsa Rahman ve Rahim ismine sığınıyoruz. Rahman ve Rahim olan adınla başlıyoruz.
Bismillahirrahmanirrahim..
ES-SELAMU ALEYKÜM..
Pınar KÖSE
Düşünüyorum beş harfli bir kelimeye bütün kainat nasıl sığar? Bu nasıl anlatılamayan,anlaşılamayan bir şeydir. Bu içine girdikçe kaybolduğumuz, hatırladıkça unuttuğumuz bir derya ki,tarifi yok.
Esmalarının gizemi zaten aşikar.Her birinde ruhumuzun ve bedenimizin şifası gizli. Her esması özellikle bir anlama gelirken, aslında bütün anlamları içinde barındırabiliyor.. Hepsi birbirinden farklı ama ALLAH ile hepsi birleşen.
Düşünün ki varlığı mutlak ve kesin olan bir yaratıcı var. Ondan başka yaratan olmadığına yemin ederim.Bütün güzellikleri en üstün şekilde kendinde toplamış. Bunları tasarrufla kullarına da vermiş. VEHHAB ismi ile her türlü nimeti kullarına bahşetmiş. Merhametlilerin en merhametlisi...
Her isminde binler şifanın gizlendiğini bilipte şifayı başka yerde aramak gibi bir gaflete düşeriz. GAFFAR esması yetişir.. Günahları,sevaba çevirir..
Yeri gelince ‘üç günlük dünya bu’ diye tarif edip,ölmeyecek gibi yaşarız. Böyle bitmeyen bir gurur,kibir. Her şeyi bilme edaları. Allah’ın ALİM ismi çarpar suratımıza tokat gibi. Bütün ilimlere ezeli ve ebedi sahip,ilminde sahibi.Her şeyi bilen...
Aslolan Allah, asıl izzet sahibi Allah’tır,iman ederiz. Kullarına da aziz olmayı nasip eden yine O’dur. MUİZ ismi ile muamele etmiştir. Aziz kıllar,izzet sahibi eder..
Yalnız biz kullar olarak nankörlükte yarıştığımız için değer bilmez,kibirleniriz. Vasıfları kendimiz edinmiş gibi,elimizden alınma ihtimalini düşünmeyiz. Takvadan başka üstünlüğün kabul edilmeyeceği Allah katını unutur,insanı hor görürüz. Allah’ın en güzel eseri, insanı. Birden MUZİL ismi çıkar karşımıza, zillete düşürür.
Bir ismi var ki hepsini içine almış. Ona örnek,tarif hiçbir şey işlemez. O isim ağızdan çıkınca, kalpte durmuyor yerinde. ALLAH diye feryat edesi geliyor. Bazen öyle an oluyor ki, dört duvar dünyanın cehennemi gibi geliyor. Gitmek istiyorsunuz adını bilmediğiniz alemlere. Sırf ALLAH diyerek.
İşte böyle 99 tane örnek verilirde, ben yapamam. Ne ilmim var, ne cesaretim. Bir eşyayı,bir insanı anlatabiliyorsunuz. Onu bir sürü sıfatla övebiliyorsunuz. Ama bazen öyle an geliyo ki Allah’ı övecek sıfat bulamıyorsunuz.Çünkü o bunları değil daha güzelini hakediyor. Lisan da yetmiyor ki. J
Ey merhameti çok olan Allah’ım, Gaffar esmasıyla affet,Muiz isminle aziz kıl,zillete düşürme bizleri. Dünya bir imtihan, Vehhab isminle yüzümüze bak. Diğer esmalarınla şifadan nasiplendir bizi. Ruhumuzu hasta etme. Yoluna düşür Ya Rabb! Gönlümüzde en güzel yere sen gir. Şah damarımızdan yakınsın,kalplerimizi de al..
Seni çok seviyoruz. Hatalarımızda olsa Rahman ve Rahim ismine sığınıyoruz. Rahman ve Rahim olan adınla başlıyoruz.
Bismillahirrahmanirrahim..
ES-SELAMU ALEYKÜM..
Pınar KÖSE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder