Beklenen oldu ve 1 Mayıs İstanbul’da çileye dönüştü.
İstanbul Valiliğinin aldığı güvenlik önlemleri
ve Taksim meydanına göstericileri almama inadı her zaman olduğu gibi
yine vatandaşı mağdur etti. Kısacası 1 Mayıs, polisten tutun da eylemciye,
işe giden teyzeden esnafa kadar herkes için bir isyan ettirilen bir gün
oldu. Ankara, Diyarbakır , İzmir’de
olaysız kutlanan 1 Mayıs İstanbullular için tam bir eziyet halini aldı. Ulaşımın
kapatılması ile işe gitmek isteyen İstanbulların yaşadıkları çile,
hastahanelerde yatan hastaların bile biber gazından etkilenmesi, ve 17
yaşındaki Dilan’nın biber gazı ile yaralanması İstanbul’daki 1 Mayıs’ı anlatan
birkaç detay. Bunların yanında bazı eylemcilerin polise taş attığı, esnaf dükkanlarına
saldırdığı ve polisin fevkalade orantılı güç uyguladığı 1 Mayıs, büyük bir Emek ve Dayanışma günü olarak tarihe
geçti.
Bazıları için ise;
tam bir kurnazlık ve ceplerinin dolduğu bir gün oldu. Taksi ve deniz motorları
kullanmak isteyen İstanbullular resmen
soyuldu. Taksi ve deniz motoru ücretleri
2 katına çıkartılarak, yolcular taşındı. Yaşanan bunca çileden sonra beni en
çok etkileyen olay ise; motor ile karşıya geçmeye çalışan 4 çocuğunu okutmak
için 1 Mayıs’ta bile ev temizliğine giden teyze oldu.
Siyasi cephede ise; hükümet faturayı CHP ve DİSK’e , CHP ile DİSK ise faturayı Başbakan Erdoğan’a
kesti. Herkesin bu kadar bencil, çıkarcı, vicdansız, ideolojik sultalar altına
girdiği 1 Mayıs Emek ve Dayanışma gününün faturasını bende birilerine kessem;
sanırım bir şey olmaz. Bende faturayı vicdanın
sesini duymayıp, ideolojik gömlekler giyerek masum halka zarar veren herkese
kesiyorum. Cemil Meriç’in çok sevdiğim
bir sözü ile yazımı noktalıyorum: “ İdeolojiler idrakimize giydirilmiş deli
gömleklerdir.”
Deli gömleklerini giymeden 1 Mayıs Emek ve Dayanışma gününü
kutlayan ya da kutlamaya çalışan bütün emekçilere selam olsun.
Melek GEDİK
