Okuduğum bir haber beni dehşette düşürdü. Haber ile birlikte, AVM’lerinin hayatımızdaki yerini bir kez daha sorgulama ihtiyacı hissettim. Haberin en çarpıcı kısmı ise söyle; yapılan bir araştırmaya göre, Bakırköy'deki AVM sayısı, 11. Araştırmayı değerlendiren KDM Alışveriş Merkezleri Kiralama ve Yönetim Danışmanlık'ın kurucusu ve Genel Müdürü Murat İzci: " 2012 sonunda Türkiye genelindeki toplam AVM sayısı 272'ye ulaştı.Bakırköy AVM sayısında, Slovenya, Hırvatistan, İzlanda, Lüksemburg, Estonya Karadağ,Makedonya, Malta, Güney Kıbrıs, Arnavutluk ve Bosna Hersek olmak üzere 11 ülkeyi geride bıraktı" dedi.Tabi Murat izci araştırmayı olumlu bir bir bakış açısıyla değerlerlendirmiş.
Herkesin olumlu baktığı bu duruma biraz farklı bakalım. Bir ilçemizdeki AVM sayısı 11, bu rakam aslında kültürümüzün nasıl değiştiğini, eğlence ve tüketim anlayışımızın sadece para odaklı mekanlarda aradığımızın en acı ve en somut göstergesi oldu. AVM’lere artık herkes bir kültür gözüyle bakıyor ama ben bakmak istemiyorum. Benim kapalı bir alan içinde robotlar gibi alışveriş yapmamı isteyen, hızlı bir şekilde yemek yememi sağlayıp dostlarımla arama duvar ören, havasız bir salonda filmler izletip beni sömüren bir yapının kültür olarak adlandırılması çok acı. Hepimiz gerçeklerden kaçıyoruz. Etrafımızı “emperyalizm” dibine kadar sarsmış durumda. Ve biz bunun farkına varmak yerine sürekli kendimizi aklama çabası içindeyiz. Çünkü sömürülen insanoğlu, sömürüldüğünü görmek istemiyor. Aslında haklı iken haksız konuma düşüyor.
Kapitalist dünyanın insanları sürekli kendilerini haklı çıkarmak işin şu cümle ile kendilerini avutuyorlar: “Bizi bu hale sistem getirdi” diyorlar. Herkesin dilinde bu nida. Varolanı görmemek için kılıf uydurduğumuz bu cümle; yine kapitalist sistemin yöneticileri tarafından üretilmiş bir cümledir. Sömürünün, emperyalizmin adı; ‘çalışıyorum, kazanıyorum istediğim kadar harcarım’, kapitalizmin adı; ‘herkese karşı adaletli olunmaz ki’, AVM’nin adı; ‘kültür’ oldu.
Adaletsiz bu düzenin içinde yaşayan bizlerin belki şu an yapabilecek çok büyük adımları olmasa bile en azından yaşadığımız dünya düzeninde neler olup bittiğini, gün geçtikçe artan hızlı yaşamın ve onun ürettiği yapıların hayatımızı ne kadar etkileyip etkilemediğini sorgulamak gerekir. Düşünmek ve sorgulamak belki bizlere unuttuğumuz gerçek kültürel değerleri yeniden hatırlatır.
Sadece “Ben” bakışı ile baktığımız dünyaya daha “vicdanlı” bir bakışla bakarsak, belki daha temiz ve daha adaletli bir dünyamız olabilir.
“Umut” etmek güzeldir...
Melek GEDİK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder