HAYALLERDE BİLE

Vapur hiç olmadığı kadar boştu,

Deniz hiç olmadığı kadar sakin ve yeşil,

Gökyüzü hiç olmadığı kadar sisli ve bulanık,

Kız kulesi hiç olmadığı kadar yalnız.

     Ve ben hiç hissetmediğim kadar çok duygunun istilasındayım.

Her şimşek aynı anda çakıyor beynimde.Her hatam aynı anda çarpıyor yüzüme. Hepsi ayrı ayrı acıtıyor. Her mutlu anım tek tek dönüyor gözleriminönünde. Her kare ayrı ayrı tebessüm ettiriyor dudaklarıma.hepsi için ayrı ayrı gözyaşım var dökemediğim.acımdan,kahkalarımdan,kayıplarımdan,kazandıklarımdan,mutluluklarımdan içime akıttğım gözyaşlarım…

   

    Ve artık içimde bir nehrim var. Suyun hiç olmadığı kadar yeşil olduğu, yeşilin hiç olmadığı kadar güzel olduğu.Yelkenleri istediğim tarafa yönelttiğim rüzgarın hep benden yana olduğu ,engelin kısıtlamanın olmadığı özgür bir nehir…

    Dibini canıma batan cam kırıklarıyla süslediğim bir nehir…

    Ördeklerin çizgifilmlerdeki gibi peş peşe boy sırasına göre süzüldüğü birbirini kollayan ihanetin olmadığı güvenin sonsuz olduğu büyük balığın küçük balığı yemediği güçlüsü zayıfı olmayan bir nehir…

    Ve gökyüzüm var tabii…

     An itibariyle boğazda başlayan kar gibi bembeyaz, üzerimize örtülen pamuktan yorgan gibi yumuşacık bir bebeğin pamuktan elleri gibi bembeyaz günahsız lekesiz bir nehir…

    Tuttum içimdeki ateşi yuvarladım en uzaklara koydum güneş diye pamukların arasına. Artık sıcak ve aydınlık bir nehir…

    Çocuklar gördüm nehrin kenarında kağıttan gemiler yüzdüren, kürekle kumdan kaleler diken, renk renk balonların peşinde koşuşturan, salıncakta pamuklara yükselen. Şakıyan kahkahalar atan pırıl pırıl çocuklar.sonra nehrime yansıdı saflıkları ,ışıltıları ,masumlukları  sabilerin.Daha bi güzel göründü gözüme nehrim...

  

   Ve tüm bu görünen güzelliklere rağmen;

Hala tuzluydu nehrin suyu hiç olmadığı kadar,

Kar hiç olmadığı kadar soğuktu

Rüzgar elbet gidecekti güneşi görünce

Beyaz hiç bu kadar som ve korkutucu olmamıştı

Ve çocuklar…

Hiç olmadığı kadar çamura bulamıştı ellerini ve giysilerini

Yürüdüm kıyısından derinliklerine nehrimin. Cam kırıkları hiç bu kadar yakmamıştı canımı.

Anladım…

Burada  rahatı, huzuru, dinginliği, eşitliği aramamalıydık. Hayallerde bile...

Ve deniz bitti indik.

 Kadıköy iskeledeyim soğuk kırılmış ama kar hala var ve YUMUŞACIK.

MELEK KARAKAYA